Γράφει ο BADDOG*
Για το τι έκαναν ή δεν έκαναν εδώ και χρόνια οι διοικήσεις της ΕΣΗΕΑ, μπορούμε να συζητούμε έως τις... μεθεπόμενες αρχαιρεσίες τού συνδικάτου και πολύ πιθανόν οι περισσότεροι να συμφωνήσουμε στα περισσότερα. Ομως, τις τελευταίες ημέρες, έπειτα από το ξαφνικό με την ΕΡΤ, προσωπικά νιώθω αρκετά καλά με το σωματείο μου, χωρίς να παραγνωρίζω ότι υπήρξαν πάλι αστοχίες. Κατανοητές μέχρις ενός σημείου· ειδικά μέσα στη «ζάλη του πολέμου» είναι πολύ εύκολο ο εξάντας της συνδικαλιστικής πλοήγησης να τρελαθεί. Γενικά, πάντως, νιώθω καλά με την ΕΣΗΕΑ και ας... νιώθω ότι δεν νιώθουν όλοι το ίδιο μαζί της... Νιώθω ότι, επιτέλους, χρωστάω στην ΕΣΗΕΑ μια καλή κουβέντα (ας χρησιμοποιήσω αορίστως το ακρωνύμιο, διότι προφανώς στο ενδεκαμελές συμβούλιο δεν είναι μια ωραία ατμόσφαιρα, ούτε όλοι φουμάρουν τον ίδιο καπνό). Του χρωστάω του... ακρωνυμίου, διότι μια ζωή τού φορτώνουμε τα πάντα. «Η ανύπαρκτη ΕΣΗΕΑ», «αν η ΕΣΗΕΑ είχε προνοήσει...» κλπ. Κάτι σαν εκείνο το πατροπαράδοτο «το σύστημα φταίει». Νιώθω αρκετά καλά διότι:
# Η ΕΡΤ έγινε μία μικρή, ειρηνική (μέχρι στιγμής)... Ταξίμ. Χιλιάδες κόσμου εναλλάσσονται εδώ και μέρες στην Αγία Παρασκευή, ενώ το θέμα διεθνοποιήθηκε ώς εκεί που δεν περίμενε κανείς. Ε, δεν μπορεί, ένα credit για όλο αυτό επιμερίζεται και στην ΕΣΗΕΑ.
Πηγή άρθρου
HardDog
Αποποίηση ευθύνης
Ο ιστότοπος είναι μια πλήρως αυτοματοποιημένη υπηρεσία συνάθροισης, ταξινόμησης και ανάρτησης συνοπτικών ειδήσεων και νέων από άλλους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους, μέσω της τεχνολογίας RSS. Δεν αναλαμβάνουμε καμία ευθύνη για την επάρκεια, ποιότητα, πληρότητα ή ακρίβεια των ειδήσεων και των νέων που δημοσιεύονται. Δείτε περισσότερα στο τμήμα "Αποποίηση Ευθύνης" των Ορων Χρήσης.
# Λοιδορήθηκε η ΕΣΗΕΑ διότι κήρυξε, λέει, απεργία σε όλα τα Μέσα, ενώ θα έπρεπε ο κόσμος να ενημερώνεται για τα τεκταινόμενα... Η γνωστή επιχειρηματολογία. Ισχυρός, όμως ο αντίλογος. Εάν δεν κήρυττε απεργία διαρκείας και τώρα, που εν μία νυκτί, κυριολεκτικά, έμειναν στο δρόμο 2.500 νοματαίοι, πότε θα την έκανε; Εξάλλου, μια και όλους τους έπιασε ο πόνος για την ενημέρωση, στο Πολυτεχνείο (παραλληλισμός χάριν της συλλογιστικής και όχι εξομοίωση) δεν έχω ακούσει ποτέ ότι υπήρχε live streaming. Οι ξένοι θα είχαν αποδώσει τόση έμφαση στο λουκέτο και θα πήγαινε τόσος κόσμος στην Αγία Παρασκευή να δει «τι παίζεται» εάν τα ΜΜΕ το είχαν μετατρέψει σε σόου; Η «εκτάκτου ανάγκης» ροή στην πληροφόρηση τόνωσε ή αποδυνάμωσε την αίσθηση εκφασισμού που προκάλεσε το μαύρο στις οθόνες; Και πόσο βέβαιοι είμαστε ότι ΜΕΓΚΑ, και ΣΚΑΪ δεν θα είχαν αλλάξει τεχνηέντως την ατζέντα αυτές τις μέρες, εάν εξέπεμπαν κανονικά ενημερωτικό πρόγραμμα; Και το ότι βγάζουν αφρούς με την ΕΣΗΕΑ η Συγγρού, οι Μπομπολοψυχάρηδες και τα «παπαγαλάκια» τους, δεν είναι παράσημα για το σωματείο;
# Δεν μπορείς να δηλώνεις αριστερός (πολύ ευρύχωρη πλέον η έννοια, μέχρι και ο... Κουβέλης αυτοτοποθετείται εκεί!), ν' αντιπαλεύεις σε κάθε απεργία το αναμάσημα περί ταλαιπωρίας των νοικοκυραίων και από την άλλη να κατακρίνεις την ΕΣΗΕΑ για το ξεβόλεμα του τηλεθεατή.
# Μουρμουρίζουν για την ΕΣΗΕΑ, ότι αφ' ης στιγμής έσπασε η γενική απεργία και, αρχής γενομένης το Σάββατο, κυκλοφόρησαν όλες ανεξαιρέτως οι αθλητικές εφημερίδες και οι περισσότερες (και μεγαλύτερες) πολιτικές, δεν είχε νόημα να τη συνεχίσει. Φυσικά, φέρει και η ΕΣΗΕΑ ευθύνες για το ότι η απεργιακή βάση αποδείχτηκε... ζελές. Δεν φταίει, όμως, μόνο αυτή και καλύτερα να μην αναλωθώ με λεπτομέρειες στις ζυμώσεις επιπέδου «συντεχνιακής κορυφής», που άλλωστε δεν τις γνωρίζω κι επακριβώς... Αλλά γιατί να τη διακόψει; Ποτέ δεν άκουσα τη ΓΣΕΕ ή την ΑΔΕΔΥ όταν μία απεργιακή κινητοποίησή τους δεν έχει μεγάλα ποσοστά επιτυχίας, να τη διακόπτουν πριν από την προγραμματισμένη λήξη. Οι διοικούντες την ΕΣΗΕΑ δεν πέταξαν λευκή πετσέτα και διακινδύνευσαν ακόμη και με ποινικές διώξεις, καθ' ότι το απόγευμα της Παρασκευής το δικαστήριο έβγαλε παράνομη την απεργία. Εντούτοις επέμειναν, βγάζοντας επιπροσθέτως και απεργιακό φύλλο, την «Αδέσμευτη Γνώμη», δίνοντας ακόμη έναν ξεχωριστό τόνο (μικρό, μεγάλο, μικρομέγαλο, υποκειμενική η αξιολόγηση) στο κλίμα των ημερών. Κι όλα αυτά την ώρα που η ΕΤΗΠΤΑ, για παράδειγμα, το σωματείο των τεχνικών του Τύπου, είχε επιστρέψει στη... νομιμότητα (την απεργία την είχε κηρύξει το Διασωματειακό), ενώ το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ έκαναν τα δικά τους. Θα είχε και... πλάκα αν συνελάμβαναν τον Δημήτρη Τρίμη και να κάνει το γύρο του κόσμου η σύλληψη του προέδρου της μεγαλύτερης δημοσιογραφικής ένωσης. Κοινώς, έφτασε να κάνει λίγο παιχνίδι και η ΕΣΗΕΑ...
# Πριν από λίγο καιρό, η βάση των καθηγητών ψήφισε ανυπακοή στην πολιτική επιστράτευση, αλλά η ΟΛΜΕ (και ο ΣΥΡΙΖΑ) την άδειασαν. Τώρα, στα καθ' ημάς, έγινε το ανάποδο: αντί να σπρώχνει η βάση την ηγεσία, συνέβη το αντίθετο. Και η βάση, θες από υπόρρητο εκβιασμό, θες από ωμή απειλή, θες από έλλειψη εμπιστοσύνης στην ούτως ή άλλως ασήμαντη κάλυψη της ΕΣΗΕΑ στους καιρούς που ζούμε, θες από βλακεία (ναι, ήταν πολλοί αυτοί που ασμένως συμμετείχαν στην απεργοσπασία και όχι μόνο επιτελείς), δεν ακολούθησε την ηγεσία.
# Δεν έχει σημασία τι θα βγει στο τέλος. Το πιθανότερο είναι ότι θα στραπατσαριστούμε και ότι την ΕΣΗΕΑ και όλα τα ακρωνύμια του κλάδου θα τα θάψουμε στο κοντινό μέλλον. Όμως, είναι κάτι. Μπορείς να κατηγορήσεις τη διοίκησή της ΕΣΗΕΑ ότι κυνηγάει ανεμόμυλους, ή ότι έχασε μέσα στο μνημονιακό τσουνάμι την μπάλα. Φιλο-εργοδοτική, πάντως, κυρίως μετά τα τελευταία γεγονότα, δεν τη λες.
# Εν πάση περιπτώσει, ας αποφασίσουμε επιτέλους τι θέλουμε (κι εμού συμπεριλαμβανομένου): την ΕΣΗΕΑ «στ' άρματα, στ' άρματα», ή «συγχρονισμένη με την πραγματικότητα της αγοράς», δηλαδή της άνευ προηγουμένου ασυδοσίας και της κατάρρευσης των πάντων; Συλλογικές δράσεις ή και ο σώζων εαυτόν σωθήτω; Αντίθετα, δεν νιώθω καθόλου καλά με τον εαυτό μου και τη δημοσιογραφική βάση. Ξέρω πώς είναι η θέση του αδύναμου, με κατανοώ και τους κατανοώ (εξαιρώ, φυσικά, τους... ασμένως απεργοσπάστες), αλλά, πώς να το κάνουμε, δεν νιώθω καλά. Ούτε μ' εμένα ούτε με τους γύρω. Πάντως, έχω θυμώσει και με τους εκ του ασφαλούς «μάγκες» (διότι πολλοί ξύπνησαν ξαφνικά επαναστάτες). Που κατακεραυνώνουν συλλήβδην εκείνους που «έσπασαν». Εκ του ασφαλούς, διότι εργάζονται όλοι τους σε μαγαζιά όπου τα αφεντικά δεν άσκησαν καμία πίεση για απεργοσπασία. Δηλαδή, δημοσιογράφοι στην «Αυγή» (κομματική επιλογή η απεργία), στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (αυτοδιαχειριζόμενο μοντέλο), στην παραπαίουσα «Ελευθεροτυπία» (που χρωστάει τον ουρανό με τ' άστρα...), στη Ναυτεμπορική, σε νομικά πρόσωπα. Κι επειδή πολλοί γνωριζόμαστε στο συνάφι, ας κάνουμε και καμιά αυτοκριτική μετά από το πρωινό ξύρισμα ή το... eyeliner. Ο καθρέφτης έχει πολλαπλή χρηστικότητα...
*Το άρθρο του Baddog (συνεργάτη μας από τα πρώτα βήματα του μπλογκ) δημοσιεύτηκε στο Harddog στις 17 Ιουνίου 2013, τις ημέρες που ο περιβάλλων χώρος της ΕΡΤ κατακλυζόταν από πλήθη πολιτών για συμπαράσταση στο προσωπικό μετά το λουκέτο. Το αναδημοσιεύουμε καθώς σήμερα, 11 Ιουνίου, συμπληρώθηκαν 13 χρόνια από το «μαύρο» στη δημόσια τηλεόραση. Στα σχόλια του άρθρου υπήρξε και ένας μικρός «διάλογος».